آیزاک آسیموف، پادشاه علم و تخیل - مجله سرگرمی

خبرنگاران| اگر شما هم از طرفداران جهانی علم باشید، حتما نام نویسنده کتاب های خاطره انگیز آیزاک آسیموف را به خاطر دارید. نویسنده ای که با کتابچه های علمی اش در مورد چیز های مختلف جهان، بسیاری از نوجوانان را شیفته جهانی علم و تخیل کرد.

آیزاک آسیموف، نویسنده نامدار داستان های علمی تخیلی و وحشت در 2 ژانویه 1920 در روسیه به جهان آمد. او در کنار آرتور سی کلارک و رابرت هاین لاین، یکی از سه غول گونه علمی - تخیلی شناخته می شود. آسیموف در طول زندگی اش نزدیک به 500 کتاب و 90 هزار نامه و کارت پستال برای مخاطبانش نوشت.

آسیموف کسی بود که واژه رباتیک را پیش از همگان ابداع کرد و در سال 1964 در مقاله ای پیش بینی هایش را در مورد جهان در 50 سال آینده تشریح نمود. امکان ارتباط تصویری از طریق تلفن، تلویزیون های صفحه تخت که به دیوار آویخته شوند، غذاساز و قهوه ساز و اتومبیل هایی که توسط ربات هدایت شوند از جمله پیش بینی های وی بودند.

شهرت آسیموف بیشتر به خاطر مجموعه هفت جلدی امپراتوری کهکشانها (بنیاد کهکشانی) است که از مشهورترین سری داستان های علمی تخیلی به شمار می رود. او برای این کتاب ها جایزه معتبر هوگو را دریافت کرد. در سال 1966 این مجموعه به عنوان بهترین مجموعه تمام دوران ها شناخته شد. خورشید عریان، برجیس را بخر، و اقیانوس زهره عنوان برخی از آثار اوست.

آیزاک آسیموف بیش از هر چیز به دلیل خلق رمان های علمی تخیلی همچون مجموعه های بنیاد و ربات شناخته می شود، اما این نویسنده توانا و پرکار همچنین صد ها اثر دیگر از جمله داستان های معمایی، داستان های کوتاه، راهنما های علمی، مقاله ها و حتی یک کتاب طنزآمیز را به رشته تحریر درآورده است. علاوه بر این، او در ساخت مجموعه پیشتازان فضا (Star Trek) نیز به عنوان مشاور علمی با عوامل سازنده همکاری داشت. در این مطلب قصد داریم حقایقی جالب را درباره زندگی این نویسنده پیشگام آمریکایی با هم مرور کنیم.

آسیموف در دهه 1950، مجموعه ای متشکل از 6 رمان علمی تخیلی برای بچه ها نوشت و در آن ها از نام مستعار پال فرنچ استفاده کرد. این کتاب ها که مجموعه Lucky Starr نام گرفتند، به ماجراجویی های شخصیتی به نام دیوید لاکی استار در سراسر منظومه شمسی می پردازند. از آن جایی که ناشر امیدوار بود این مجموعه را به یک سریال تلویزیونی تبدیل کند، آسیموف از نام مستعار استفاده کرد تا در صورتی که اقتباس تلویزیونی خوب از آب درنیامد، وجهه و نام واقعی او آسیبی نبیند! اما در نهایت، آن سریال تلویزیونی هیچ وقت به وجود نیامد، و اکنون روی برخی از کتاب های مجموعه Lucky Starr، هم نام پال فرنچ به چشم می خورد و هم آیزاک آسیموف.

آسیموف در سال 1966 مقاله ای انتقادی نوشت و در آن گفت که فیلم ها و سریال های علمی تخیلی در آن زمان-از جمله Star Trek-دقت چندانی در به تصویر کشیدن جهان علمی تخیلی نداشتند. خالق پیشتازان فضا، جین رودنبری نامه ای به آسیموف نوشت و از خودش و برنامه اش دفاع کرد. رودنبری پس از اذعان به این که خودش یکی از طرفداران سرسخت آثار آسیموف بوده، توضیح داد که عوامل سازنده پیشتازان فضا از چندین مشاور علمی استفاده می کردند تا از صحت موضوعات علمی اطمینان حاصل کنند. او نامه خود را با این گفتن این نکته به سرانجام رساند که Star Trek طیفی جدید از مخاطبین را به طرفداران داستان های علمی تخیلی تبدیل خواهد کرد؛ مخاطبینی که کتاب های آسیموف را نیز خواهند خرید.

پس از این نامه، رابطه ای محبت آمیز میان این دو شکل گرفت و آسیموف به طرفدار مجموعه پیشتازان فضا تبدیل شد. او به عنوان مشاور علمی با این مجوعه همکاری کرد و چند طرح داستانی و همچنین چند پیشنهاد درباره شخصیت پردازی را با رودنبری در میان گذاشت. رودنبری بعد ها تلاش کرد فیلمی اقتباسی را یکی از رمان های آسیموف به نام من ربات هستم بسازد، اما پیروز به انجام این کار نشد؛ هم رودنبری و هم آسیموف حدود یک دهه قبل از شروع ساخت فیلم اقتباسیِ پیروزِ من ربات هستم با بازی ویل اسمیت، از جهان رفته بودند.

ابداع واژه رباتیک

نویسنده ای اهل چک به نام کارل چاپک، واژه ربات را اولین بار در نمایشنامه خود در سال 1921 به مخاطبین معرفی کرد. این کلمه که از واژه ای متعلق به زبان های اسلاوی به معنی برده مشتق شده بود، ماشین های انسان نمایی را توصیف می کرد که در خط مونتاژ کارخانه ها کار می کردند. اما در سال 1941 آسیموف با داستان کوتاه خود به نام دروغگو، به اولین شخصی تبدیل شد که از کلمه رباتیک استفاده می کرد؛ کلمه ای که به تکنولوژی های به کار رفته در ربات ها اشاره دارد.

یک سال بعد، او داستان کوتاه دیگری را با نام حیله نوشت و در آن، قوانین سه گانه رباتیک را برای مخاطبین تشریح کرد. طبق این قوانین، یک ربات نمی تواند به انسان ها صدمه بزند، باید مطیع آن ها باشد، و همچنین باید از خودش مراقبت کند البته تا زمانی که این کار، با دو قانون قبلی در تضاد نباشد.

آسیموف در سال 1977 حمله قلبی را تجربه کرد. او شش سال بعد و در دسامبر سال 1983، یک جراحی قلب را از سر گذارند که در آن، مقداری خون به بدن او انتقال داده شد. اما متأسفانه دکتر ها اطلاع نداشتند که خون تزریق شده به آسیموف، آلوده به ویروس HIV بوده است. آسیموف به این ویروس آلوده و پس از مدتی به ایدز مبتلا شد. او در 6 آپریل سال 1992 به علت نارسایی قلبی و کلیوی (ناشی از ایدز) چشم از جهان فرو بست.

tani-buy.ir: مجله تانی بای: مقالات اقتصادی و کسب و کار

fungroups.ir: گروه سرگرمی: مجله و انجمن سرگرمی

منبع: فرادید